Son zamanlarda gündem de olan çocuk istismarları hayatımızı alt üst etti de gitti…
Bu nasıl bir beyin?
Bu nasıl bir ruh hali?
Bu nasıl insanlık?
Anlamıyorum gerçekten anlamıyorum…
Hayatımızın anlamları, ruhumuzun sesi gibi olan minik bedenlere, canlarımıza, bebeklerimize nasıl kıyar bu caniler…
Nasıl el uzatılır ve hangi pis ve şeytan düşünceyle cinsel istismarda bulunurlar, anlamakta öyle zorluk çekiyorum ki anlatamam…
Canımızı yakıyor bu caniler…
Öyle hal aldı ki, artık dışarıda veya babasının elinde gördüğümüz minik tatlı çocuklara bile bakamaz, sevemez duruma geldik desem yeridir…
Biraz empati yapalım…!
Kavga eden gençlerden biri sırf zarar vermek için hey ahali bu sapıktır dese, halk konuyu anlamadan linç etmeye kalkar durum da…
Veya kaybolan küçük bir çocuğu karakola teslim etmek için elinden tutuğu çocuk ağlarsa şüpheyle bakar duruma geldik…
Sokakta oynayan küçük çocuklarımızı sevemez veya başını okşayamaz duruma soktular bizi…
Ya rabbim çocuklarımızı sapık ruhlu insanlardan koru…
Çocuklarımıza sahip çıkalım…
Onlarla konuşup bilgilendirelim…
Allah göstermesin böyle bir şey başlarına gelmeden neler yapmaları gerektiğini çocuklarımıza öğretelim…
Ayrıca kesin olmadan karşımızdakini linç etmeyelim…
Yakalayıp polisi arayarak teslim edelim…
Mantıklı düşünelim…
Buradan tüm anne ve babalara sesleniyorum, lütfen çocuklarımıza sahip çıkalım…
Geç saatler de bakkala veya uzak bir yere yalnız yollamayalım…
Hem onların hem de kendi hayatımızı karatmayalım…
Allah çocuklarımızı korusun inşallah…
