Maşallah ve de nazar değmesin inşallah!

Hatta ve hatta bin bir kere maşallah!

Bu ne güzel bir eğitimdir ki, bu ne büyük bir başarıdır ki plakamız olan 72’yi sıralamada tutturduk! Hem de on ikiden(!)

Bu her şehre nasip olacak bir başarı mıdır, Allah aşkına!

O nasıl bir başarıdır ki ‘abooo’ parmak ısırtır(!)

Bu şehirde bir gün de birileri çıkıp bir başarısızlığı sahiplense ne olur ki?

Evet, soruyoruz ne olur?

Sadece soruyoruz… Birileri çıkıp da ‘biz suçluyuz’ derse işte o gün var ya hepimiz kurtulduk demektir. Hepimiz Nirvanaya ulaştık demektir.

Ama nerede, neredeee…!

Balık her yerden kokmuyor mu?

Yoksa biz de mi bir sıkıntı var? Eğitilemiyor muyuz…?

Ya da eğitilmek mi istemiyoruz ne?

Hiç kimseyi biz de çıkıp suçlamak istemiyoruz istemesine de…

O zaman sorunların kökenine inip, nasıl çözüm veya çözümler türeteceğiz?

Kendimizi veyahut çocuklarımızı embesillikle mi suçlayacağız?

Eğer kimse suçu üstüne almıyorsa bizde başka çare kalmıyor.

Suçlu bulundu..!

Yani, biz…

Üniversitemiz, Dünyanın öbür ucunda…

Eğitimde her sene sonlara oynuyoruz!

Ve herkes dalgasında, herkes yolunda…

İş bilmeyen dahası işten üşenen tarihi eser mantığıyla hareket eden yöneticiler…

Odalar kışın sıcak yazın serin…

Oh ne ala, mualla!

Artık işimiz tekerlemelere kaldıysa vay halimize ki…

Hem de ne vay… ey dostlar!

Demek ki bize henüz sayı öğretememişler ki 72’nin iyi mi kötü mü olduğunu daha kestiremiyoruz!

Bizzat en büyük yetkilimiz, Sayın Valimiz dahi konunun altını çiziyor ve bu sonucu beğenmediğini dile getiriyorsa…

Bize susmak ve reva görülen sözde eğitime boyun bükmek düşer!

Hadi, hep beraber dağılalım o zaman..!