PARLAYAN KADIN

Uykusuzluk yine sarmış gözlerimi

Bu gece meşakkatli şiirler yazmak istiyorum.

Divitimin ucunu zemheri karanlıkla ıslatıp, mum ışığının bile yansıyamadığı duvarlara senin suretini çizmek istiyorum.

Biraz gülüşünden  biraz umudun dan, biraz sevginden, en çokta yaşama sevincinden karıştırıp , gözbebeklerin in güldüğü, bir bahar sabahının serinligine uğramak  istiyorum.

Siyahın yoktur senin.! Sen ey beyaz çiçeklerin  yetiştiği kırlarda  yaşayan kadın... Coşkuların heybetlidir senin. Yüreğin pınarlar gibi sevda dolu , gözlerin kara kuyulara ışık veren ay, gülüşün bir çocuğun ki gibi masum, tinin bir evrenin sonsuzluğu kadar derin...

 Sen , ey ; gecelere ışık olan kadın...

Karaya talip duvarlarıma senin umudunu ekmek istiyorum.

Sen, ey; simsiyah gecelere ışık veren kadın...

Gülünce aydınlanan yüzünü kara gecelere yoldaş binlerce yıldızın yansıması yapmak istiyorum,

Sen, ey ; simsiyah gecelere ışık saçan kadın...

Bana  bir Ceylan’ın bakışını andıran, içinde milyon umut barındıran hüzünlü gözlerinden

 Ninniler dinlemek istiyorum.