Adı iyilik diye bir duygu var bu dünyada ki; tüm duyguların en üstünü diyebilirim onun için…

Onaran, düzelten, güzelleştiren, bağlayan, seven, var eden ne varsa bu duygunun bünyesinde barınır. İyilik en güzel eylemdir…

Yüreğinde iyilik duygusunu taşımayan hiçbir canlı varlığını iyi olarak sürdüremez çünkü kötülüğün ağlarına takılır kalır… ve kötülüğü benimsemeye başlar zamanla çünkü kötülük zehirli sarmaşıklar gibidir herhangi bir yerde hayata tutundu mu orada sinsice kök salmaya başlar, gün geçtikçe o yerin tümüne hakim olur en iyi yanlarını köreltir en güzel düşüncelerini çürütür orada iyilik adına bir tohum açmaması için milyon savaş verir… kötü-lük kötülükle beslenir, olgunlaşır, büyür taşar ki kötülük yaşamsal faaliyetleri en iyi olan ılıman yağmur ormanlarını bile kurak çöllere çevirebilme yeteneğine sahiptir ve iyilik… iyilikte tüm canlılara, sıcaktan halüsinasyon geçirebilme yeteneğine sahip en kurak çölleri yağmur ormanlarına çevirebilir.

Çünkü onunda küçük bir tohumu yerleşti mi toprağa orada sıkı sıkı tutunur ve en güzel çiçekleri açar.

 Çiçekler büyür ve çiçeklerle bezenmiş iyilik vadilerine dönüşür zamanla. İkisi de birbirine zıt karakterler ve ikisi aynı anda aynı yerde kalmayı sevmez çünkü hâkim olmadığı alanlarda barınamaz. Nettir bu ya iyilik ya da kötülük olacak sürekli bir rekabet, sürekli bir savaş halindedir ikisi de. Dünden bugüne süregelen tüm tarihlerde, kendilerine yer bulacak yurt arayışındadırlar.

Birbirlerini yerlerinden etmek içinde bin bir emek verirler.

İlk ortaya çıkışları ilk insanoğullarının varoluşundan bu yanadır öyle ki kardeşi kardeşe düşman, en nahif olanını en azılı katile dönüştürebilir. Bu tarihte netlikleriyle karşımıza çıkmaktadır…

Ve bugüne kadar ne kötülük iyiliği yenebildi ne de iyilik kötülüğü.

Herkes ve her şey çoğalan, yaygınlaşan kötülükten şikayetçi yalnız kimse kötü yanlarını düzelmek gibi bir çaba içine girmiyor…

Bir mahalle düşünün!

Herkes evinin önünü süpürse sokaklar tertemiz olmaz mı?

Herkes yolunda karşılaştığı bir taşı, cam parçasını kaldırsa kim takılır ki o taşlara ve herkes yüreğindeki iyiliğin ve kötülüğün muhasebesini yapsa kötü yanlarını düzeltmek için bir çaba harcasa kötülük azalmaz mı?

Ne yazık ki; günümüz dünyasında çok çekiyoruz iyilik savunucusu görüntüsündeki kötülük dostlarında hele ki; iyilik ve kötülük bile birer netlik kazanmışken… ve bu durum bizlere daha ağır geliyor…

Zira kötülüğün rengi bellidir lakin iyilik kılıfına bürünmüş yüreği kötülükle beslenenlerin rengi belirsizdir.