TİNİMDEKİ CENNET

Timinde var olan bir cennetti sığındığım

Timinde bir yaşamın ebedi yüzü

İzdivaya çekilmemişti tüm çiçekler

Kapatmamışlardı ışığını tüm dünyaya...

Bazen gülerken anlatırdım onları

Bazen de hüzünlenirken anlatırdım.

Yaşayıp, geçirdiğim her günü, armağan sayardım kendime.

Duvarların tenhasına anlatırdım onları, Umutla çizerdim suretlerini karanlığın

En ücrasına sevinçle parlar, açarlardı yakamozlara yakışır bir eda ile.

Yüreğim rahattı, günü bahardan bir gün sayardım sonra;

Dünyanın sessiz bir çatışmasına denk geldim.

Kulaklarımı kemiren, gözlerimi kör eden sessiz bir savaş,

Meğerse çemberimde soysuz ihtilaller atlatmış büyümek,

Yüreğimde oluşan sonsuz özlemler çoğalmış

Hangi yöne baksam ipe asılmış çiçekler.

Anlatılanlar ve yaşanılanlar diye ikiye bölünmüş dünya..

Sürüp giden zamana elverişsiz olmuş bu çağ.

Ne olana razı gönlüm ne de gücü varken oldurmayana...

Sürüp giden zamana elverişsiz bu çağ

Yüreklerde kalıtsal izlenimler bırakmış büyümek..

Yamalanıp, pohpohlanan söylemlerle,

Herkes kendinde olmayana aşina olmayı görev bilmiş.

Elle tutulur bir yani olmalı yaşamın.

Kehanetler türetmek yerine, doğruyu apaçık ortaya dökmenin bir mevsimi olmalı dünyanın.

Doğru olmanın ve doğruca yaşamanın bir mevsimi olmalı bu dünyanın.

Şükran DEMİRHAN

Mail: demirhansukran12@gmail.com

Instagram:@skrnd_official