Dinle çocuk!
İyi dinle bazı sesler derindedir
Derinde tamda yüreğinin içinde.
Gündüzleri pek duyulmasa da o sesler.
Sokaklar bomboş oldu mu,
yıldızlar geceye ışık vurdu mu,
herkes bir köşede uykuya yenik düştüm mü...
Duyulur o sesler...
Vicdan denen yargıcın sert tokmağından...
Ne beraat der ne de mahkûm eder. Muhakemesini yapar açıklamaz kararını.
Dinle çocuk!
Senin gibi çocuk olanların ve çocuk kalanların, seslerini!
Kiminin ayakları yalındır kör tenha caddelerde..
Kiminin sırtında bir palto yoktur kara kışı yüreklere vuran demlerde.
Kiminin cebinde bir kuruşu yoktur,
O muzdarip bakışıyla bakar cam karşısında ki maviliklere.
Kiminin adı öksüzdür, kiminin yetim.
Kimi umutsuzdur en aydın gündüzlerde
Kimisi umutludur en kara gecelerde.
Duyuyor musun? Çocuk!
O tokmağın sesini!
O tokmak ki; her gece kaçırır mangal yüreklilerin uykusunu
Ve böler o sesler rüyaların en tatlısını...
Dinle çocuk! kulak kesil; iyi dinle!
belki duyarsın,
Yükleri bedenlerine ağır gelen çocuk seslerini
Ve hüzünlü şiiri yazan, şairin yürek sesini.
Şükran DEMİRHAN
Mail: demirhansukran12@gmail.com
Instagram: skrnd_official