Çağın getirileri şimdiye kadar bize ne kazandırdı?

Bizler neden hep bir furyanın peşinde sürüklenmekten haz alıyoruz, anlayamadım. Birileri geleneğe uymaya çalışsa, bu çağa uymaz diyerek ikaz ediyoruz. Bu çağa bizi geçmişin getirileri getirmişti oysa.

Şimdi kalkıp da ‘çağı eleştirmen de bir çağdır’ diyeceksiniz ama öyleyse bile ben bu çağdan değilim.

Kılık kıyafetlerin çağa göre değerlendirilmesi, kişilerin hareketlerinin çağa uygun olup olmadığının tartışmasının yapılması, vatandaşın yürümesinden tutun da yediği ve içtiğine kadar çağa uygun olup olmadığının sorgulanması çağa uygunluk değildir, çağdışılıktır!

Metroda kendi halinde seyahat eden kişinin kıyafetlerine laf atılması çağın gerektirdiği midir?

Yine aynı şekilde metroda kendi halinde seyahat eden teyzemize ‘kara Fatma’ diye hakarette bulunan kişinin zihniyetine mi çağ diyoruz?

Çağ neydi, ne zaman geldi ve bizi nereye götürecekti?

Aslına bakarsanız çağ her dönemi kapsar. Bir çağ açılıp bir çağ kapanmaz. İlk insandan son insana kadar süregelen bu döngünün içerisinde çağ hep var olmuştur. Her insanın kalbi ve vicdanı çağdır.

Bu bize göre değil, sen böyle konuşamazsın, bunu bu şekilde yapamazsın, böyle giyinemezsin demeler çağın getirileri başlığı altında insanoğlunun kalbinden çıkanları, vicdanın dilini yansıtıyor bir bakıma.

Kin, çağ başlığı altında meşru görülmeye başlandı. Nefret bu şekilde yayılmaya başladı. Buna dur demek ise çağdışı olarak görülmeye başlandı.

Bize hazıra konmalar bir şekilde öğretilmeye çalışılıyor. Duydunuz mu, Avrupa çağ üstü bir tavır takınıyormuş. Bizi Avrupa’ya davet ediyorlar! Allah rahmet eylesin Nuri Pakdil Ağabeyin çok güzel bir sözü vardı. ‘Batıya bakmaktan boynumuz ağrıdı.’ Biz boynumuzu özümüzden alıkoyduğumuzdan beridir çağdışı olduk aslında. Çarşaf giyen ablalarımıza ‘kara Fatma’ demeye başladık. Metroda kendi halinde ve kimseye zararı olmadan seyahat eden delikanlıya taciz eder olduk.  Sahi biz çağın gerektirdiklerini uygulamaya çalışıyorduk, değil mi?

Batıya bakmamıza hiç gerek yok aslında özümüz bizim çağımızdır. Ne zamanki siyahın beyazdan, beyazın siyahtan üstün olmadığını anlarsak çağı da yaşamış oluruz.

Biz emanetimize sahip çıkarsak çağa da sahip çıkmış oluruz.

Korumamız gereken değerlere saldırmamızı isteyen bir düzen var. Bu düzeni altüst etmeliyiz.

Kalbimize dönelim, vicdanımızın sesini dinleyelim, çağımızda yürüyelim!