Uzun bir yolun neresindeyim

Bilmeden yürüyorum

Ayaklarım çıplak...

Çakıl taşları ile dolu bir yoldayım,

Taşlar canımı acıtıyor.

Etrafım karanlıklar içinde mi?

Yoksa gözlerim mi kör oldu.

Anlayacak kadar...

Düşünecek mecalim dahi kalmadı.

Ne olacaksa olsun,der gibi bir haldeyim.

Dudaklarım çatlamış,bir damla suya muhtaç kalmış gibi...

Kader mi?

Kısmet mi?

Bana ne artık...sallıyorum.

Omuzlarımı silkeliyorum.

Yolum,uzun galiba!

Daha neler yaşatacak bu yol kim bilir! Bana...

Taşlar...

Cam kırıkları...ile dolu olan bir yol bu.

Biraz acele etsem mi?

Belki sabahın ışıklarını yakalaya bilirim.

Belki de Güneş ile dost olabilirim.

Severse beni,hiç gitmez hayatımdan.

Belki de Aşık olabiliriz.

Güneş ve ben))

Delimiyim yahu ben,

Sanırım sıyırıyorum,kafayı...

Yaşlanmış da sayılmam ya,

Ama derin yaralar içinde olmamdan,sanıyorum.

Yaş otuz beş ömrün yarısı eder mi?

Sanmıyorum!

Diyen Cahit Sıtkı bile kırk altısında hayata veda etmiş ise,

Bana mı kalacak ömrün yaşanmamışlığı...

Yarısında olsam ne fark eder

Ortasında olsam ne yazar.

Yaş nedir ki?

Yaşamadığın saatlerin hayalimidir?

Yoksa akıttığım gözyaşların bedelini ödemek için beklemek midir?

Canım acıyor yahu!

Duyan yok mu beni?

Yetimim işte bir el dokunmuyor

Yüreğime.

Saran kollar uzanmıyor bedenime,

Bir babanın,busesinin nefesi değmemiş ki,saçlarımın teline.

Hala neyi beklerim ki?

Gelecek günler şimdiden belli değil midir ki?

Yetimim işte!

Nasıl bir libas ise,

Çıkarmak,mümkün olmayacak gibi,

Öksüzlük eklenecek bir de.

Gurbetin soğuğu da işlemiş,kalbime.

Yetimlik ve gurbetlik dost olup yerleşmişler,ömrüme.

Ve de,

Aşk ve sevilmek kelimelerini yakıp yok etmişler.

Hakkın yok senin diye.

 Hayat fani bir alemişte!

Ne bekleyecektin ki,ey ahmak ömür.

Umut ve hayal bir tutamda inanç ekleyip,

Beklemeyi öğrete bildim ise

Kendime,

Belki,yolun sonuna varmamışımdır,

Diye,

Ellerimi kaldırıyorum göklere,

Yüreğimi açıyorum, rabbime.

Dudaklarım kımıldıyor,

Bir duaya amin diye.

"Beni sensiz bırakma Ya Rab!

Aşkı yaşat bana,

İlahi nurun ile sar beni,

Sabr ile sukut eyle kalbime,

Yetimliğin hürmetine,

Ağladığım gecelerdeki

Secdelere kapanışım hürmetine,

Ömür yolumu aydınlık eyle...

Bir buse değdir,

Sevgiye hasret yüreğime..."

Ayaklarım hala açıyor,

Taşlar artık kanatıyor da,

Lakin sabaha az kalmışken

Durup dinlenemem de,

Bu yol benim hayat yolum,

Kazanmak varken...

Kaybetmek niye.

Yetimler de sever,

Yetimlerde sevilir

Belki daha zaman gelmemiştir,

Diye diye...

Adı:"Umut"olmalı

Ömrüme serptiğim tesellinin.

Umutlarınız

Hayalleriniz

Sevdalarınız

Hiç tükenmesin

Hayat bazen...dir.

Değerli Okurlarım.