Bir şampiyonluğun tadına varmanın son arifesinde çıktığımız umut yolculuğunun sonunda mutlu olmak, sevinmek ve de gurbet ellerdeki hemşehrilerimizin o sevinçleri görmek bizleri çok ama çok derinden sevindirdi.

Bu şampiyonluk öyle basite alınacak türden değil...Sezona sırtını yıllardır toprağında, dağında çıkarılan siyah inciye dayatan kırmızı beyazlı ekibimiz her türlü kirli oyunlara rağmen saha dışına çıkmayarak 800 bin nüfuslu bir şehre bu sevinci yasatan petrolspor tebrik ediyorum...

Şampiyonluğa oynayan bir takım, psikolojik olarak diğer takımların üzerinde bir özgüvene sahiptir. Her hafta elde edilen galibiyet ve arkasında gelen başarı ile bu özgüven tavan yapar.

İdaresi, camiası, kadrosu, parası, transferleri, futbol medyasında tuttuğu yer, yani her şeyi ile şampiyonluğa yakın, layık idik.

O zaman şampiyon olmasında olağanüstü, şaşılacak bir şey yok yani.

Yani “Her şey yerli yerinde.”

Ligin başından bu yana liderliği kaptırmadığımız gibi bu son final maçında şampiyonluğu bırakmak aptalca bir duygu olacaktı.

Geçtiğimiz sezonlarda yaşadığımız şampiyonluk kadar heyecan yaratmada da bile bu şehrin bir level atlaması imkânsız gibiydi. Artık kabuğuna sığmaz bir şekilde adım adım gidilen bu yolun sonu için mutlaka iyi zamanı kötü zamanı olmadı değil. Ama önemli olan bu gemiyi limana yanaştırmaktı.

Zaman zaman dip yaptığımız haftalarda hiçbir zaman umudumuzu yitirmedik. Biliyorduk ki bu takımın bizleri mesut edecekti...

Ben buraya ne yazsam ne dile getirsem faydasız. Çünkü o anı yaşamak ve şampiyonluğumuzun ilan edildiği anda yaşadıklarımı(zı) mümkün değil ifade edemem.

Bazı anlar, anlatılmaz, sadece yaşanır çünkü

Şampiyon olunca ne yapılıyoruz bilmediğimiz için belki sevinmeyi bile beceremedik.

Ama galiba en hakiki biz Batmanlılar olarak sevindik.

Bu satırları yazarken an be an o güne gittim.

Ve tabii ki gözlerimde yine yaş…

Ne mutlu ki,

Biz tattık, damağımızda kaldı.

Dilerim, bir gün öyle bir irade yeniden bu göreve soyunur ki, bize ikinci baharımızı, o günleri görmemiş evlatlarımıza da sadece bizden dinledikleri ya da internetten izledikleri o büyük gururu bir kez daha yaşatır. Bu takım ve şehir her şeyi le bir üst ligi hakkediyor.

Doğru plan ve projeler ile adım adım ilerleyecektir.

Bu vesileyle bize hayatımızın en anlamlı gününü armağan eden hocamız Mesut Toros, teknik ekibi, oyuncu kadrosu, yönetim kurulu üyeleri ve kulüp personeline bir kez daha yürekten teşekkür ediyorum. Öyle kahramanlar var ki asla gözükmezler.

İnanın bu mutluluğu ve sevinci yaşama hakkı olanların başında ebediyete uğurladığımız büyük amigomuz Can Abeye ve umut can kardeşimizi hem hasret hem de minnetle anıyorum. Ruhları şad olsun.

Yine, en yüksek sesle haykırıyorum;

İyi ki Batman petrolsporluyuz.

Bu gururu son nefesime kadar bir taç gibi başımın üzerinde taşıyacağım.

Her şey, herkes gelir geçer…

Vazgeçmeyin…

Ne sevdanızdan ne de geleceğe dair umut beslemekten…

Bu şampiyonluğun içinde öyle anlar, gözükmeyen gerçekler var ki...Bana göre anlatılmaz.

Ve bu sevinç, mutluluk bu şehrin hasreti olan hayallerine ulaşma adına büyük anlam taşıyor...

Ancak buradan dile getirmek istediğim bir dip notum var...Batman spor kamuoyunun bu deplasmanda yeterli sayıda olmamasını yadırgadım.

Yönetim kurulunun bu konuda bir eksikliğini dile getirmekte fayda var.

En azında bu şampiyonluk haftasında taraflı veya tarafsız sporun içinde yer alanlara öncelik verebilirdiniz. Umarım korkularınız bize karşı kasıtlı değildir.

Yoksa bizim "demir" bükücülere ihtiyacımız olacaktır..

Ne mutlu petrolsporluyum diyenlere...

Bizim aşkımız ve sevdamız bu şampiyonluk ile sınırlı değildir. Biz petrolsporu karşılıksız ve iyi günde kötü günde seviyoruz. Herkesin ayağına ,yüreğine sağlık. Son sözüm toprağa düşene kadar Petrolsporluyuz.